Deze week weer naar de Amerikaanse bibliotheek geweest. De bibliothecaresse Françoise is het prototype van een bibliothecaresse. Zij is één van de zeldzame vrouwen die geen twee dingen tegelijk kan doen (laat staan drie of meer). Regelmatig zegt ze tegen mij dat het zo’n heerlijk rustige atmosfeer is in de bieb, weinig mensen en weinig telefoontjes. Ze heeft weliswaar een vrijwilliger aangenomen voor de PR, maar in haar hart hoopt ze dat dat niet al te veel vruchten zal afwerpen.
Regelmatig raakt Françoise compleet in de stress, bijvoorbeeld als er iemand een boek wil lenen en ik ben net klaar met de mij opgedragen taak. Tegenwoordig blijf ik dus maar uit haar gezichtsveld totdat ze weer alleen is, want ook non-verbaal kan ik haar niet duidelijk maken dat ik best even kan wachten tot zij de klant heeft weggewerkt.
Halverwege de ochtend kwam ik uit de leeszaal van de kinderen (daar is het elke keer weer een beestenbende) en zag Françoise verhit aan haar bureau zitten met een meisje tegenover zich. Opgelucht zei ze dat ik misschien wel het gesprek wilde overnemen. Het meisje bleek een studente Interculturele Toestanden te zijn die een onderzoek moet doen waarvoor zij de Amerikaanse bieb had uitgekozen. Ze had volgens mij niet echt een duidelijke vraagstelling, maar we hebben gezellig wat gebabbeld. Of haar docent uiteindelijk blij zal zijn met het resultaat is een tweede. Nadat de studente vertrokken was, zei Françoise opgetogen tegen mij:”Zo zie je maar wat een opwindende omgeving deze bibliotheek is!”
18 November is er een boekenverkoop bedoeld om sponsors en vrienden van de bibliotheek te werven. Dat levert wel wat extra drukte op zoals het uitzoeken en prijzen van de te verkopen boeken. Verder is het het eind van het jaar, dus de hele collectie moet geïnventariseerd worden. Op mijn aanbod een ochtend extra te komen verschoot Françoise echter van kleur. Oh nee, dat is véél te intensief. Ik zei nog dat dat wel meeviel, maar ze bedoelde voor haarzelf te intensief. Kennelijk wordt ze er doodmoe van als ze continu iemand anders in de buurt heeft.
montepestelario 
ik heb je altijd al een druktemaker gevonden, dus ik kan die collega wel begrijpen. Hoe dan ook: dit klinkt als iets waar je je draai in zou kunnen vinden
Hihi, Hermien valt toch niet op in bieb?
@Ida: van je oud-collega’s moet je het dus ook al niet hebben…
@Thea: bedoel je letterlijk of figuurlijk?
Nee dames dit zien jullie verkeerd hoor, Françoise heeft natuurlijk gezien wat voor natuur talent Hermieneke is en nu is ze dus bang voor haar baantje.
Kijk als je al mensen tevreden weg kunt laten gaan (ook al weet je niet of de docent er blij mee is) en Françoise was daar al over verhit van, ja dan kan je zien dat Hermieneke haar plek heeft gevonden.
Nee ik loop niet te slijmen.
@Nel: nou ja, van sommige oud-collega’s dan weer wel…. maar daar hoeft F. heus niet bang voor te zijn, want ik val bijna in slaap van de saaiigheid, dus dat wil ik beslist geen 5 dagen doen!
Er zijn denk ik een hoop mensen die een moord zouden doen voor zo’n baan. Lekker slapen en bijkomen op je werk.
Die Francoise….. misschien is dit nog de enige plek op de wereld waar ze kan verblijven? Is er ook een klooster in de buurt?
:-)) ja, een boeddhistisch klooster. Ik zal haar eens tippen. Ze is overigens wel héél aardig!
Pingback: Bibliotheken | Wonen in de binnenstad van Delft: elke dag een feestje